หนังสือเล่มนี้เป็นประโยชน์ต่อเนื้อหาในการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจกลุ่มชาติพันธุ์ไทในบริเวณภาคกลางตอนเหนือของเวียดนาม ผู้เขียนชี้ให้เห็นปฏิบัติการของการประกอบสร้างเพื่อการต่อรองทางวัฒนธรรมในพื้นที่สนามด้วยข้อมูลด้านประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์นิพนธ์ วรรณกรรมชาติพันธุ์ และพิธีกรรม จากกรณีศึกษาการฟื้นฟูพิธีเซ่นผีเมือง ในอำเภอ Mai Châu จังหวัด Hòa Bình และอำเภอ Quan Són จังหวัด Thanh Hóa ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการฟื้นฟูวัฒนธรรมกลุ่มไท เช่น การฟื้นฟูภาษาไทแต่ละถิ่น และการเขียนประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของแต่ละกลุ่มที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านั้น อันเป็นรูปธรรมของข้อเสนอในประเด็นการเมืองอัตลักษณ์และการเมืองของวัฒนธรรมที่แตกต่าง ทำให้เห็นการต่อรองช่วงชิงความหมายของพื้นที่ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์และรัฐเวียดนาม งานชิ้นนี้ได้ก้าวพ้นจากการต่อรองในวิธีคิดของการสร้างคู่ตรงข้ามของความแตกต่าง แต่เป็นการเมืองเชิงวัฒนธรรมใหม่ของความหลากหลายและอัตลักษณ์ที่ดำเนินไปอย่างผันแปรตามเงื่อนไขความสัมพันธ์

สารบัญ

คำนิยม
คำนำผู้เขียน

บทที่ 1 เกริ่นนำ
  - ใครคือคนไทในภาคกลางตอนเหนือของเวียดนาม และทำไมต้องศึกษาเรื่องราวของเขา
  - แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ อัตลักษณ์ พื้นที่ และสถานที่
  - ขอบเขตของหนังสือ
  - สนามของนักชาติพันธุ์วรรณาและการศึกษาเอกสารไทและเวียดนาม

บทที่ 2 ภูมิศาสตร์ ชาติพันธุ์ และประวัติศาสตร์เมืองมุน (มายโจว) และเมืองเซีย (กวานเซิน) 
  - ภูมิศาสตร์และชาติพันธุ์อำเภอมายโจวและกวานเซิน
  - สังเขปประวัติศาสตร์และพื้นที่วัฒนธรรมไทขาวเมืองมุน (มายโจว)
  - พื้นที่ทางวัฒนธรรมของเมืองมุนในประวัติศาสตร์การผสมผสานทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรม
  - สังเขปภูิศาสตร์และเศรษฐกิจของกวานเซิน
  - สังเขปประวัติศาสตร์เมืองเซีย (กวานเซิน) และความผูกพันต่อสถานที่
  - การจัดการองค์กรทางสังคมของเมืองไท

บทที่ 3 เซ่นเมืองมุน: ต่าวลงโบน การท่องเที่ยว สถานที่ และอัตลักษณ์ชาติพันธุ์
  - ความนำ
  - เซ่นเมืองมุนในอดีต
  - เมืองมุนในปัจจุบัน: สถานที่เชิงยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวเชิงชาติพันธุ์
  - มายโจวในการเเข่งขันและการขยายตัวของตลาดการท่องเที่ยว: ความหวัง
    การสะสมทุน และความเครียด
  - กลับไปยังรากเหง้ากับการสร้างอัตลักษณ์ใหม่และความหมายใหม่ของสถานที่
    ในยุคเศรษฐกิจการตลาด
  - บทบาทที่สำคัญของปัญญาชนท้องถิ่น ในการผลิตใหม่บรรพบุรุษไทมายโจว 
    และการรื้อ-สร้างศาลเจ้าใหม่ในพิธีเซ่นเมือง
  - การประดิษฐ์พิธีเซ่นเมืองกับการต่อรองกับนโยบาย "กลับไปสู่รากเหง้า" ของรัฐชาติ
  - ความส่งท้าย

บทที่ 4 เซ่นเมืองเซีย: ตือม้าฮายด่าว เมืองชายแดน สำนึกต่อสถานที่และการสร้าง
ศูนย์กลางทางวัฒนธรรมของคนไท
  - ความนำ
  - ตือม้าฮายด่าวและภูฟ้าซัวในเรื่องเล่าและความเชื่อเกี่ยวกับธรรมชาติ
    และสิ่งแวดล้อมของคนไทกวานเซิน
  - ปฐมบทของการผลิตซ้ำกวานเซินในฐานะที่เป็นสถานที่ของคนไท
  - ความพยายามในการเขียนประวัติศาสตร์นิพนธ์ตือม้าฮายด่าว
  - ศึกชิงดินแดนได่เวียด-อ้ายลาว และตือม้าฮายด่าว ในตำนานที่ถูกบันทึก
    ด้วยภาษาไทโบราณ
  - ตือม้าฮายด่าวมีตัวตนในประวัติศาสตร์จริงหรือไม่ถ้าจริง...มีชีวิตอยู่ในรัชสมัยใด
  - แนวคิดเรื่องพรมแดนในกรอบคิดรัฐเดี่ยว ของได่เวียดที่แตกต่างจากความคิดของลาว
  - การสร้างศาลตือม้าฮายด่าวในฐานะบรรพบุรุษผู้คุ้มครองเมืองและการประดิษฐ์พิธีเซ่นเมือง
    กับการสร้างสำนึกต่อสถานที่
  - ความส่งท้าย

บทที่ 5 ความส่งท้าย
บรรณานุกรม
ภาคผนวก ก ปริวรรตเอกสารพื้นเมือง 
                 "ซาฝาเหาะข่าคูนหลวง" จากภาษาไทเมืองมุนเป็นภาษาไทย
ภาคผนวก ข ปริวรรตเอกสารพื้นเมือง
                 "ปื้นตือม้าฮายด่าว" จากภาษาไทเมืองคองเป็นภาษาไทย
ดัชนี

.